|
korte inhoud
Alex van Warmerdam staat vooral bekend om zijn absurdistische films en toneelstukken, waarin rake observaties en typeringen van mensen worden gecombineerd met een geheel eigen humor.
In “Het Noorderkwartier” is dit niet anders. Faas is ergens tussen de 43 en 49 jaar oud. Van zijn ouders mag hij niet naar buiten. Kloos en Martha vinden niet dat ze hun zoon in zijn ontwikkeling belemmeren, immers:
Hoe kan je verlangen naar iets dat je niet kent?
Gek genoeg hoeft Faas helemaal niet naar buiten, om toch mensen te ontmoeten: een vrouw die een afspraak heeft met een paard, een huilende postbode, vier sprekende kleuren. Maar hij gaat vooral in discussie met vier arbeiders; Paard, Put, Muis en Machteld;
Niets is wat het lijkt...
Faas wil schilder worden; kunstschilder. Het Noorderkwartier gaat over Holland op zijn smalst.
Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg...
Ga maar niet de deur uit, want daar dreigt de boze buitenwereld.
Lees maar geen boeken, want daar krijg je ideeën van.
En laat je vooral niet in met kunstenaars;
Die brengen hoogstens wat troost…
In “Het Noorderkwartier” is dit niet anders. Faas is ergens tussen de 43 en 49 jaar oud. Van zijn ouders mag hij niet naar buiten. Kloos en Martha vinden niet dat ze hun zoon in zijn ontwikkeling belemmeren, immers:
Hoe kan je verlangen naar iets dat je niet kent?
Gek genoeg hoeft Faas helemaal niet naar buiten, om toch mensen te ontmoeten: een vrouw die een afspraak heeft met een paard, een huilende postbode, vier sprekende kleuren. Maar hij gaat vooral in discussie met vier arbeiders; Paard, Put, Muis en Machteld;
Niets is wat het lijkt...
Faas wil schilder worden; kunstschilder. Het Noorderkwartier gaat over Holland op zijn smalst.
Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg...
Ga maar niet de deur uit, want daar dreigt de boze buitenwereld.
Lees maar geen boeken, want daar krijg je ideeën van.
En laat je vooral niet in met kunstenaars;
Die brengen hoogstens wat troost…
rolverdeling
|
Faas
Kloos Martha Muzikant Muzikant Paard Put Muis Machteld Kunstschilder |
Tijdens de voorstelling waren videobeelden te zien, gefilmd door Robert Arendse
recensie
Recensie “Het Noorderkwartier” door De Rijzenspelers.
Gezien: vrijdag 9 november.
Waarom bent u met hem getrouwd? Met die vraag opent Jeroen Rinkel als Faas bij De Rijzenspelers het stuk “Het Noorderkwartier” van Alex van Warmerdam. Het antwoord van zijn moeder zou een hele goede reden zijn om juist níet met zijn vader te zijn getrouwd. De vraag wordt nog een aantal keer herhaald. De antwoorden worden steeds onzinniger. Welkom bij het absurdisme van Alex van Warmerdam.
De humor en het vervreemdende dat Van Warmerdam’s stukken al van zichzelf hebben wordt in de uitvoering van De Rijzenspelers nog eens extra aangezet door de regie van Ton Offerman, die zich duidelijk met plezier op de tekst van “Het Noorderkwartier” heeft gestort: Moeder Martha (Marianne Arendse) die de hele voorstelling een gigantisch lange das voor Faas zit te breien waarmee hij symbolisch aan de leiband wordt gehouden, vader Koos (Evert van Putten) die de hele voorstelling wanhopig probeert zijn pijp aan te steken met een lege aansteker. Wat is er mis met een doosje lucifers denk je, maar er zit natuurlijk symboliek in. Het beruchte schilderij van René Margritte met de pijp-die-geen-pijp-is, dat achter zijn fauteuil hangt, doet diepere lagen vermoeden. De liedjes tussendoor, uitgevoerd door Arjo en Colette Lanser geven het gevoel dat je bij een stuk van Brecht bent terecht gekomen en de bijna voortdurend meelopende camera die scenes op een scherm projecteert – soms noodzakelijk, zoals bij de schilder-scène, soms volstrekt overbodig, zijn mogelijk een verwijzing naar deze tijd, waarin we de wereld in toenemende mate indirect via een scherm waarnemen.
Waarover ging het stuk? Deze vraag hoorde ik een bezoeker na afloop stellen aan één van de acteurs. “De boer en de eg”, was het antwoord. Hm. Andere antwoorden zijn ook mogelijk en waarschijnlijk even absurd. Want: niets is wat het lijkt.
Maar: je hoeft het antwoord niet te weten om toch een leuke avond te hebben, de vraag stellen kan al genoeg zijn. En ook als je “Noorderkwartier” zoals De Rijzenspelers het spelen zonder de filosofie tot je laat komen, valt er veel te genieten. Het stuk is op zichzelf al sterk, maar in deze uitvoering komen alle spelers van de Rijzenspelers of ze nu een grote of een kleine rol spelen, goed tot hun recht. Nog één voorstelling te gaan, maar die is helaas uitverkocht. Ik denk dat De Rijzenspelers moeten overwegen een extra voorstelling in te lassen – het is het waard.
George Overmeire
Gezien: vrijdag 9 november.
Waarom bent u met hem getrouwd? Met die vraag opent Jeroen Rinkel als Faas bij De Rijzenspelers het stuk “Het Noorderkwartier” van Alex van Warmerdam. Het antwoord van zijn moeder zou een hele goede reden zijn om juist níet met zijn vader te zijn getrouwd. De vraag wordt nog een aantal keer herhaald. De antwoorden worden steeds onzinniger. Welkom bij het absurdisme van Alex van Warmerdam.
De humor en het vervreemdende dat Van Warmerdam’s stukken al van zichzelf hebben wordt in de uitvoering van De Rijzenspelers nog eens extra aangezet door de regie van Ton Offerman, die zich duidelijk met plezier op de tekst van “Het Noorderkwartier” heeft gestort: Moeder Martha (Marianne Arendse) die de hele voorstelling een gigantisch lange das voor Faas zit te breien waarmee hij symbolisch aan de leiband wordt gehouden, vader Koos (Evert van Putten) die de hele voorstelling wanhopig probeert zijn pijp aan te steken met een lege aansteker. Wat is er mis met een doosje lucifers denk je, maar er zit natuurlijk symboliek in. Het beruchte schilderij van René Margritte met de pijp-die-geen-pijp-is, dat achter zijn fauteuil hangt, doet diepere lagen vermoeden. De liedjes tussendoor, uitgevoerd door Arjo en Colette Lanser geven het gevoel dat je bij een stuk van Brecht bent terecht gekomen en de bijna voortdurend meelopende camera die scenes op een scherm projecteert – soms noodzakelijk, zoals bij de schilder-scène, soms volstrekt overbodig, zijn mogelijk een verwijzing naar deze tijd, waarin we de wereld in toenemende mate indirect via een scherm waarnemen.
Waarover ging het stuk? Deze vraag hoorde ik een bezoeker na afloop stellen aan één van de acteurs. “De boer en de eg”, was het antwoord. Hm. Andere antwoorden zijn ook mogelijk en waarschijnlijk even absurd. Want: niets is wat het lijkt.
Maar: je hoeft het antwoord niet te weten om toch een leuke avond te hebben, de vraag stellen kan al genoeg zijn. En ook als je “Noorderkwartier” zoals De Rijzenspelers het spelen zonder de filosofie tot je laat komen, valt er veel te genieten. Het stuk is op zichzelf al sterk, maar in deze uitvoering komen alle spelers van de Rijzenspelers of ze nu een grote of een kleine rol spelen, goed tot hun recht. Nog één voorstelling te gaan, maar die is helaas uitverkocht. Ik denk dat De Rijzenspelers moeten overwegen een extra voorstelling in te lassen – het is het waard.
George Overmeire
foto's
foto's kunstroute
previews kunstroute
Bekijk ook onze andere stukken:
|
Vogels (2019)
|
De boer op (2018)
|
